De patiëntveiligheid is in het gevaar als de patiënt in verwarde toestand zijn behandeling tegen werkt. Als er gefixeerd wordt kan dit op een verkeerde manier worden toegepast en zorgen voor verdere onrust en eventueel agressie. Daarnaast kan dit ook zorgen voor lichamelijke schade doordat de kans op doorligplekken vergroot wordt. De patiëntveiligheid kan ook in het geding komen als er niet voldoende toezicht is. Er is dan geen zicht op wat de patiënt in verwarde toestand kan doen, ook omdat dan niet duidelijk is of de patiënt wel of niet verward is. Toezicht is dus nodig om het delier goed te kunnen monitoren en om in de gaten te houden of de patiënt geen gevaar is voor zichzelf of anderen. Fixatie kan mogelijk zijn om de patiënt te beschermen tegen zichzelf of om het personeel te beschermen tegen de patiënt. 

De kwaliteit van de beroepsuitoefening was niet optimaal omdat het lange tijd duurde voor gehoor werd gegeven aan de uiting van de patiënt over het niet verder willen gaan met de behandeling. Het is de taak van de verpleegkundige om voor de patiënt op te komen, zeker als deze daar zelf in mindere mate toe in staat is. Het is ook de taak van de artsen om te luisteren naar de patiënt en gehoor te geven aan gevoelens van een patiënt die aangeeft niet verder behandeld te willen worden. De verantwoordelijkheid ligt voor een groot gedeelte daarom ook bij hen. 

Er is sprake van een ethisch dilemma bij fixatie en bij het staken van de behandeling. Het staken van de behandeling kan voor artsen als lastig worden ervaren. Zij willen graag zo goed mogelijke zorg leveren, en in hun ogen zou doorbehandelen die beste zorg zijn. Het is alleen niet ethisch verantwoord om door te behandelen als de patiënt aangeeft dit niet te willen. 

Bij deze casus komt ook een kostenplaatje kijken. In de gehele periode dat geen familiegesprek werd aangegaan is dhr. opgenomen in het ziekenhuis. 

Ik heb van de casus geleerd dat je niet alleen naar de lichamelijke problematiek mag kijken. Zeker bij deze casus is de psyche erg belangrijk en is het noodzakelijk om hier met de patiënt over in gesprek te gaan. Ook als getwijfeld wordt of de patiënt, op dat moment, in staat is om een juiste beoordeling te kunnen maken op dat moment. Als de uitspraken herhaaldelijk terug komen en de patiënt ook momenten van helderheid laat zien moet hier iets mee gedaan worden. Ik heb daarom ook geleerd dat verder moet worden gekeken en dat je als verpleegkundige een duidelijk overzicht kunt vergaren over alle problematiek.